تأثیر دوزهای تجمعی دوکسوروبیسین بر مسافت فعالیت بدنی اختیاری در رات های مدل سالمندی فعال

زمینه و هدف: برخی از سایتوکاین‌ها به‌عنوان عوامل پیش‌بینی خطر بیماری‌های قلبی- عروقی معرفی گردیده‌اند. هدف از این مطالعه تعیین اثر 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی اینترلوکین- 6 (IL-6)، عامل نکروز تومور-آلفا (TNF-α) و پروتئین واکنشی C (hs-CRP) با حساسیت بالا‎ در زنان بسکتبالیست بود. ‏روش تحقیق: تعداد 38 نفر زن بسکتبالیست سالم به‌صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و به‌طور تصادفی ‏به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. خونگیری در دو مرحله پیش و پس‌آزمون و پس از 12 ساعت ناشتایی صورت گرفت. تمرینات تداومی و تناوبی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به ترتیب با شدت 55% تا 70% حداکثر ضربان قلب افزایش یافت و تمرین تناوبی با شدت 60% تا 75% حـداکثر ضـربان قلـب اجـرا شد. ‏تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته‌ها: هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی،IL-6  (به ترتیب با 04/‏‏‏0>p و0/03>p)،TNF-α  (به ترتیب با 0/03>p و 0/01>p) وhs-CRP  (به ترتیب با 04/‏‏‏0>p و 009/‏‏‏0>p) را به‌طور معنی‌داری کاهش دادند. به علاوه، تمرینـات تناوبـی در مقـابـل تمرینـات تداومی منجـر به کاهـش بیشتـر سطـوح IL-6  (20% در مقابل 19‏‏‏/‏‏‏13%؛ 03/‏‏‏0>p)،  TNF-α(12‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏/‏‏‏42% در مقـابـل 31‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏/‏‏‏29%؛ 02/‏‏‏0>p) وhs-CRP  (17‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏/‏‏‏52% در مقـابل 17/‏21%؛01/‏‏‏0>p) گردیدند. ‏نتیجه‌گیری: هر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی سطوح سایتوکین‌های التهابی را به‌طور معنی‌داری کاهش دادند؛ اما تاثیر تمرینات تناوبی در کنترل این عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی- عروقی بیشتر بود.